Hypermobiliteit, een chronische aandoening die verwant is aan reuma en die niet zo heel bekend is maar toch een niet te verwaarlozen aantal mensen treft is hypermobiliteit of het hypermobiliteitssyndroom (HMS). Mensen met deze aandoening hebben gewrichtsbanden en pezen die eigenlijk te soepel zijn. Dit heeft tot gevolg dat hun gewrichten niet genoeg steun krijgen. De gewrichten hebben dan zoveel speling dat de spieren dit moeten gaan compenseren. Hierdoor overbelasten mensen met deze ziekte hun spieren wat uiteraard voor veel pijnlijke klachten zorgt.
De eerste plekken op het lichaam waar mensen last van krijgen zijn meestal de gewrichten in de knieën, vingers en aan de wervelkolom. Niet iedereen met de aandoening heeft hier trouwens ook echt last van. Soms merken mensen enkel dat ze hun gewrichten verder kunnen buigen en strekken dan de meeste andere mensen. Maar op termijn leidt dit toch vaak tot pijnlijke spieren. Opmerkelijk aan deze aandoening is verder dat ze vooral jonge mensen treft, vaker vrouwen dan mannen en ook relatief vaker mensen van Aziatische origine.
De oorzaken en gevolgen van hypermobiliteit
Een aantal studies lijken erop te wijzen dat het een erfelijke aandoening is. Verder is er nog niet veel bekende over mogelijke oorzaken en het onderzoek daarnaar is dan ook nog volop bezig.
Hoewel hypermobiliteit zelf een chronische aandoening is, net zoals reuma, zijn de klachten dat meestal niet. Deze kunnen kort- of langdurend zijn en heel acuut opkomen maar ze verdwijnen bijna altijd weer na een tijdje. Meest gehoorde klachten zijn dus spierpijnen en gewrichtspijnen en in een later stadium vaak ook rugklachten. Mensen met deze ziekte lopen ook meer risico op blessures en verstuikingen bij het sporten of andere fysieke inspanningen.
Diagnose
De diagnose ervan is niet eenvoudig. Bij het maken van röntgenfoto’s is immers niet duidelijk dat pezen en gewrichtsbanden te soepel zijn. Ook labotests bieden hiervoor geen uitkomst. Artsen stellen daarom meestal een aantal gerichte vragen aan patiënten van wie ze vermoeden dat ze misschien het hypermobiliteitssyndroom (HMS) hebben. Deze vragen peilen naar hoe beweeglijk de gewrichten van de patiënt zijn.
Omdat de klachten vaak vanzelf terug verdwijnen is het voor artsen moeilijk te voorspellen hoe deze reumatische aandoening bij en bepaalde patiënt zal gaan verlopen. Er is wel het risico dat een voortdurende overbelasting van de gewrichten leidt tot ontstekingen en op lange termijn zelfs tot een andere vorm van reuma, namelijk artrose.
Behandeling
Omdat onze spieren het werk van onze gewrichten deels kunnen overnemen zal aan mensen met hypermobiliteit vaak, net zoals bij andere patiënten met reuma, aangeraden worden fysiotherapie te volgen om zo bepaalde spiergroepen te helpen verstevigen. Speciale orthesen of een SI-band bijvoorbeeld kunnen ook helpen om de gewrichten extra steun te geven.
Voor hypermobiliteit bestaan geen speciale medicijnen. Wel schrijven artsen aan mensen met deze aandoening vaak pijnstillers voor om de symptomen te onderdrukken en eventueel ontstekingsremmers om ontstoken spieren en gewrichten te helpen genezen.